چه کسانی از اعدام فرزند حجتالاسلام زم مسرور شدند؟ - وبلاگ گپ و گفتگو

به گزارش وبلاگ گپ و گفتگو، خبرنگاران : واکنش طبیعی یک پدر داغدار به مرگ فرزندش کاملا قابل درک و تاثر برانگیز است اما واقعیت این است که هیچ کس جز همانانی که این آش را برای این ملت و نظام و یکی از شهروندانش یعنی روح الله پختند، از مرگ فرزند رییس اسبق حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی شاد نشد.

به گزارش وبلاگ گپ و گفتگو به نقل از نورنیوز، حجةالاسلام محمدعلی زم در واکنش به اعدام فرزند خود روح الله زم نوشت: قصه روح الله به سر رسید. تبریک به آنان که در کمین این شادی بودند و تسلیت به آن ها که در غم فراقش قامت شان کمانی می گردد (مادر، همسر، دختران، خواهرانش و...)

واکنش طبیعی یک پدر داغدار به مرگ فرزندش کاملا قابل درک و تاثر برانگیز است اما واقعیت این است که هیچ کس جز همانانی که این آش را برای این ملت و نظام و یکی از شهروندانش یعنی روح الله پختند، از مرگ فرزند رییس اسبق حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی شاد نشد.

گرچه تنها پسر یک کارگزار جمهوری اسلامی که خدمات غیر قابل کتمانی در حوزه فرهنگ و هنر پس از پیروزی انقلاب داشته است، متاسفانه فرجامی غیر منتظره و تاثر برانگیز داشت، اما همیشه خطاهای بزرگ، هزینه های غیر قابل جبران به دنبال دارند.

اختلاف سلیقه سیاسی و حتی اعتقادی با حاکمیت موضوعی است که می تواند برخی کنش های تند را به ویژه در نسل جوان به دنبال داشته باشد اما فراموش نکنیم که لغزیدن در دامن دشمنان قسم خورده ملک و ملت و کمک موثر به جنایت های آنان علیه مردم مظلوم ایران،حق الناسی است که از ادای آن گریزی نیست.

بدون شک نه تنها هیچ فرد یا دستگاهی در داخل کشور از خروج یکی از فرزندان این مملکت که در خانواده ای روحانی و علاقه مند به انقلاب رشد یافته، شاد نخواهد شد بلکه این ضایعه و هر رخداد مشابهی دل همه دلبستگان این آب و خاک را مجروح می کند.

چرا باید فرد یا دستگاهی در کمین شادی حاصل از مرگ فرزند یکی از خدمت گزاران به فرهنگ انقلاب اسلامی نشسته باشد؟!

چرا قامت همه دلسوزان نظام و انقلاب از فاجعه به تعبیر حجةالاسلام زم گول خوردن یکی از فرزندان این مملکت از سوی دشمنان ایران و ایرانی نباید کمان باشد؟!

اختلاف سلیقه های سیاسی اگر چه در بسکمک از موارد به شکاف های عمیق میان نیروهای داخل نظام منجر شده اما گرایش هایی از این دست هیچ گاه جایگزین هنجارهای اعتقادی و اخلاقی که آموزه های اصلی دین ماست نخواهد شد.

نهادهای امنیتی و قضایی کشور به حکم وظیفه ای سخت و طاقت فرسا که ملت بر دوش آنها گذارده، موظفند که بدون در نظر دریافت ملاحظات و گرایشات و تعلقات، تنها در جهت تامین امنیت ایران و ایرانی گام بردارند و در این کارزار پر فراز و نشیب آنچه که ارجح بر هر دغدغه دیگری است، عمل به وظیفه خطیر حراست مستمر و بدون تنازل از حریم جمهوری اسلامی ایران است.

آنچه که از شکل گیری این رخدادهای تاسف آور باید برای همگان محل تامل و تفکر باشد این است که چرا چنین واگرایی هایی حتی اندک، توانسته در میان برخی خانواده های علاقه مند به نظام و انقلاب شکل بگیرد؟

بدون شک دلایل متعددی برای چنین رخدادهایی وجود دارد که ریشه های آن را می توان در خانواده، محیط های آموزشی، محافل سیاسی و اجتماعی، افراط و تفریط گروه ها و شخصیت های سیاسی و ضعف در بینش سیاسی افراد جستجو کرد.

ریزش و رویش، واقعیتی است که جامعه اسلامی از سال های اولیه پس از پیروزی انقلاب با آن روبرو بوده است. اگرچه به مدد الهی، تفوق رویش های آگاهانه بر ریزش های اندک، موجب پایداری، تعالی و ثبات مثال زدنی جمهوری اسلامی ایران شده است لیکن تلاش بیشتر برای بصیرت افزایی در جامعه و پیگیری راهبرد جذب حداکثری در جامعه جوان کشور ضرورتی است که می تواند از شکل گیری رخدادهای مشابه قصه تلخ روح الله زم جلوگیری نماید.