پخش صدای خواننده ای که به ایران پشت کرد از رادیو آوا ، آیا ناظر در صداوسیما وجود دارد؟ - وبلاگ گپ و گفتگو

به گزارش وبلاگ گپ و گفتگو، نظارت در صداوسیما چه جایگاهی دارد؟ این سؤالی است که هنوز کسی به آن پاسخ نداده است، چون کماکان شاهدِ اشتباهاتی هستیم که نمی توان نام شان را سهوی و از روی غفلت گذاشت؛ روزی پخش تصاویر جودوکار پناهنده در خندوانه و روزی پخش صدایِ خواننده فراری از رادیو!

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ گپ و گفتگو، کنداکتور شبانگاهی رادیو آوا حوالی ساعت 20:20 تا 20:30 نام خواننده ای را آورد که قابل تأمل بود؛ آهنگِ دوست دارم مانی رهنما با اعلامِ خانم گوینده پخش شد. اگر قبل از موضع گیری ها و رفتار های نامتعارف خودش و همسرش در ترکیه بود ایرادی نداشت؛ او هم مثل خیلی از خوانندگان دیگر می توانست از آنتنِ جمهوری اسلامی بهره ببرد، اما پخشِ این آهنگ در این روز های جنجال او و همسرش در فضای مجازی و زیر سؤال بردن آرمان های کشورش به چه معناست؟

همسرش صبا راد هم به واسطه حاشیه آفرینی های این چندوقته بیشتر سر زبان ها افتاد؛ او مجری چندان شناخته شده ای نبود و در برنامه به خانه برمی گردیم هفته ای یکی دو روز به او آنتن می رسید. راد سال گذشته در جریان سقوط پرواز اوکراینی، اعلام کرد که به دوران فعالیتم در رادیو و تلویزیون پایان می دهم. این رفتار های یک بام و دو هوا را در طول این سال ها بسیار دیده ایم و البته در زوج رهنما و راد به کرّات دیده می شود. بار ها ثابت شده است بسیاری از همین اوپوزیسیون ها برگشته اند و حتی امروز در تبلیغات بازرگانی تلویزیون جولان می دهند، بازیگرانی که می گفتند ما با تلویزیون کار نمی کنیم، اما امروز به عنوان بازیگر در تیزر های تبلیغاتی شان حاضرند.

روزی بازیگر نقش قلقلی می گوید من نیستم، و روزی دیگر رهنما و همسرش سر از ترکیه درمی آورند و آنجا دلیلِ بسیار قابل تأمل و مضحکی می آورند که به خاطر آلودگی هوا و ترافیک ترجیح دادیم از ایران برویم. البته با رسانه ای شدن مهاجرت شان به خاطر اینکه منافع شان در خطر نیفتد در تلاشند موضوع مهاجرت را به سمت دیگری ببرند که کارشان در ایران را از دست ندهند، زیرا تجربه نشان داده است خیلی فضای کار هنری برای عمده هنرمندان ما در کشور های خارجی فراهم نبوده است اگر از راهش وارد شوند، اما برای برخی از شخصیت هایی که اصول و مبانی اعتقادی، انسانی و میهنی و ارزشی شان را زیر سؤال می برند و وارد این میدان می شوند همیشه کار هست!

فیلم های ویدئویی صحبت های مانی رهنما و همسرش صبا راد در فضای مجازی به دست بسیاری از هموطنان و احیاناً مدیران صداوسیما هم رسیده است، باز این اشتباهات چه معنی می دهد؟ حتماً دست اندرکاران رادیو آوا خبر ندارند که رسانه های خارجی و حتی برخی مجریان معلوم الحال ایرانی در رسانه های بیگانه هم به رفتار های غیرمتعارف این زوج کسانی که نمک می خورند و نمکدان می شکنند، شهرت و پرورش شان را مدیون میادینی اند که جمهوری اسلامی ایران در اختیارشان قرار داده است و یا خانم مجری ای که سال ها در تلویزیون خودنمایی کرد انتقاد کرده اند؟!

آقای خواننده (مانی رهنما) مثل خیلی از هنرمندان گرین کارتی دیگر فقط برای کسب درآمدْ کشور مادری اش را انتخاب می کند و پول و سرمایه اش را به دست بیگانگان می سپارد. حالا با همه این دانسته ها و اتفاقات انگار رادیو آوا در جغرافیایی دیگر، سِیر می کند؛ چرا که با یک رصدِ کوچک در فضای مجازی می توانستند در جریان همه چیز قرار بگیرند؛ اما از آنجایی که جایگاه نظارت مدت هاست در صداوسیما مشخص نیست و فقط نام ناظر پخش و نظارت بر محتوا و تولید به یدک کشیده می شود صدایِ این خواننده از موجِ FM ردیف 93/5 پخش می شود؟!

قابل تأمل است در روز هایی که مهمانان خاص در برنامه های تلویزیونی رفت وآمد می کنند؛ حضور جوانِ به اصطلاح نخبه و حاشیه های مدلینگ بودن و زن پوشی اش در خارج از کشور که کماکان مورد انتقاد بسیاری است؛ دوباره باید شاهدِ اشتباه دیگری باشیم که؛ واقعاً چرا جلوی این غفلت های هرازچندگاه گرفته نمی شود؟ فقط در جریان بازپخش برخی از برنامه ها مثل خندوانه و کتاب باز چقدر فقدان نظارت به چشم خورد؛ روزی گفت وگوی منتقد فراری از شبکه 4 پخش شد، دو بار در جریان بازپخش های متعدد، ماجرای جودوکار پناهنده به میان آمد، پای جوان دانشجوی پزشکی به شبکه های سیما باز شد با مدل بودن و حرکت های غیرمتعارفش در فضای مجازی و زن پوشی در خارج از کشور، همه گویای این جمله است؛ تلویزیون از فقدان نظارت و توجه به این حوزه رنج می برد.

البته برخی اعتقاد دارند نفوذ در صداوسیما جدی است و باید جلوی نفوذی های رسانه ملی گرفته شود، چرا که زمانی نظارت در تلویزیون جدی گرفته می شد، اما امروز از این خبر ها نیست. علاوه بر پخشِ صدای مانی رهنما در این روزگار، به برخی سیاست های موجود در پخشِ آهنگ های رادیو آوا هم انتقاداتی وجود دارد که در این مجال نمی گنجد و باید در زمان دیگری به آن پرداخت.

فقدان نظارت و این نوع مسائل، مصادیق بسیاری در شبکه های رادیویی و تلویزیونی دارند و باید هرچه زودتر مدیران صداوسیما بازنگری جدّی داشته باشند؛ به سؤال بسیاری از رسانه ها پاسخ دهند که؛ چرا آن قدر با مقوله نظارت رفتاری پیش پاافتاده می شود؟ آیا نفوذ و نفوذی در رادیو و تلویزیون وجود دارند؟ این ها سؤالات اساسی است که باید مدیران پاسخ هایشان را در عملکرد برخی از بخش هایشان پیدا کنند، فراموش نکنند که قرار است صداوسیما دانشگاه باشد.