انشا با موضوع گفت و گو (4 گفتگوی جالب) - وبلاگ گپ و گفتگو

به گزارش وبلاگ گپ و گفتگو، انشا با موضوع مصاحبه در نگارش یازدهم قرار گرفته است و برای نوشتن آن می توانید دو موجود را انتخاب نموده و مصاحبهی آنها را بنویسید. انشا گفت و گو بین دو دوست می تواند خیالی و بین موجودات بی جان هم باشد و این بستگی به قوه تخیل شما دارد. انشای شما باید مقدمه، تنه اصلی و نتیجه گیری داشته باشد.

وبلاگ گپ و گفتگو | سرویس سرگرمی - انشا با موضوع گفت و گو بسیار جذاب و خیال انگیز بوده و یکی از موضوعات نوشتن انشا در نگارش یازدهم است. این موضوع را می توان با انشا گفت و گوی ماه و وبلاگ گپ و گفتگو یا انشا گفت و گو بین دو ماهی پیش برد یا حتی تبادل نظری اشیا بی جان را تصور کرد و مثلا مداد و پاک کن را موضوع گفت و گو قرار داد. در ادامه مطلب چهار انشا با موضوع انشا گفت و گو بین دو دوست نوشته ایم. آنها را بخوانید، ایده گرفته و خودتان انشاهای زیبایی بنویسید. در صورت تمایل انشاهایتان را به وسیله ارسال نظر برای ما و مخاطبان وبلاگ گپ و گفتگو بفرستید.

در صورتی که مطالعه قسمت خاصی از این مطلب مد نظر شماست، با انتخاب عناوین ارائه شده در فهرست زیر، به موضوع دلخواه خود برسید:

• گفت و گوی زمستان و بهار
• گفت و گوی چشمه و سنگ
• گفت و گوی مداد و پاک کن
• انشا تبادل نظر برف و آفتاب

انشا با موضوع گفت و گو زمستان و بهار

اواخر فصل زمستان و نزدیک شروع بهار بود. بهار حرص می خورد و می گفت: وای اول فروردین نزدیک است و باید طبیعت را تر و تازه کنم! وای باید چمنزارها را هم سبز کنم. درخت ها باید شکوفه بدهند و گل ها باید غنچه بزنند، باید خورشید را هم خبر کنم تا به من یاری کند!

زمستان تا صدای بهار را شنید پرسید: می توانم به تو یاری کنم؟

بهار گفت: نه، تو نمی توانی که به درخت ها یاری کنی، به جای این که به آنها یاری کنی تا برگ های جدید بدهند، همان برگ هایی را هم که دارند خشک می کنی. به جای باران برف را می آوری، نه تو نمی توانی، نمی توانی، بلد نیستی.

زمستان گفت: اما منظور من...

هنوز حرفش تمام نشده بود که بهار گفت: نه، تو نمی توانی طبیعت را بهاری و تازه کنی، کار تو آوردن برف و سرمای زمستان است. من وقت ندارم به حرف های تکراری تو گوش دهم، باید بهار را به درختان هدیه بدهم.

زمستان از این که بهار به حرف های او گوش نداد ناراحت شد و با خود گفت: لازم نیست او به من اجازه دهد، من کاری را که باید انجام دهم، انجام می دهم. بهار برای این که روی درختان را برف پوشانده بود، نمی توانست به گل ها یاری کند.

زمستان برف های خود را آب کرد و بعد بخار کرد، بخار بالا رفت و ابر شد و از آن بالا دید که بهار راضی شده است که برف ها آب شده اند. در دلش گفت: او از کاری که کردم راضی شد، پس حتماً از کاری هم که می خواهم انجام دهم راضی می گردد.

برف های بخار شده خود را که حالا ابر شده بودند باران کرد و بارید، دانه های باران به کشتزارها، علفزارها، گلزارها، چمنزارها و جنگل ها باریدند و همه جا را سبز و بهاری کردند. بعد زمستان با آخرین دانه برف پیش بهار رفت.

بهار او را دید و گفت: تو این جا چه می کنی؟

زمسـتان گفت: آمده ام با تو خداحافظی کنم. من برف ها را ابر کردم و بعد باریدم. اگر می گذاشتی حرفم را کامل بگویم، می فهمیدی که می خواستم به برف هایم بگویم ابر و بعد باران شوند و ببارند؛ اگر به حرف های من گوش می دادی، با فکر کردن به چاره کار الکی غصه و حرص نمی خوری. بهار می خواست از او معذرت خواهی کند اما زمستان به سرعت رفت.

∼∼∼ انشا گفت و گو یازدهم ∼∼∼

انشا گفت و گو خیالی چشمه و سنگ

چشمه آرام آرام پیش می رفت، شاد بود؛ برای چه؟ برای اینکه درحال راه یافتن به دامنه کوه بود. مدت ها بود که سعی می کرد از دل سنگ های سخت بگذرد و بر روی زمین خاکی راه یابد. درست که کوچک بود، اما دلش مانند اقیانوس عظیم بود.

همین طور که با شادی و آرامش پیش می رفت، ناگهان به سنگی سخت برخورد کرد؛ سنگ برگشت. تا چشمش به چشمه افتاد، گفت: چه چشمه کوچکی! می خواهی رد شوی؟

چشمه که امیدی مبهم در قلبش احساس می کرد گفت: بله می خواهم رد شوم. می گردد لطف کنی و کمی جابجا شوی؟

سنگ خنده کوتاهی کرد و گفت: شوخی می کنی؟ من نمی توانم جابجا شوم. بیشتر بدنم زیر خاک است. سال هاست که سعی می کنم تکان بخورم، اما نشد که نشد.

چشمه که تعجب نموده بود پرسید: برای چه می خواستی جابجا شوی؟

سنگ گفت: درست است جنس بدن من از سنگ است، اما دلم که سنگ نیست. سالها پیش خانواده ای داشتم و با هم زندگی می کردیم؛ روزی سیل آمد و همه اعضای خانواده ام را با خود برد. من فکر می کردم می توانم با آنها همراه شوم تا اگر نابود شدند، من هم پیششان باشم و اگر نجات یافتند، با هم زندگی کنیم، اما...

چشمه پرسید: اما چه؟

سنگ جواب داد: فکر می کردم آب روان می تواند مرا تکان دهد. خودم سعی نکردم تکان بخورم. برای همین جا ماندم. ماندم و تا به حال شب و روز غصه دوری آنها را می خورم.

چشمه با مهربانی گفت: من می توانم یاریت کنم؛ البته تو هم سعی خودت را بکن، من هم سعی می کنم و تو را هل می دهم. با هم همراه می شویم تا هم تو خانواده ات را پیدا کنی و هم من تنها نباشم.

سنگ ناامیدانه پاسخ داد: نه...فکر نمی کنم تأثیری داشته باشد، باید تا آخر جهان همین جا بمانم، این جزای سنگ بودنم است؛ خوش به حال تو که چشمه ای و روان و آزاد پیش می روی!

چشمه دوباره گفت: امید خود را از دست نده. سعی کن، کمی سعی کن! من هم یاریت می کنم.

چشمه او را هول داد. ناگهان سنگ حس کرد سبک شده است، حس کرد دیگر سنگ نیست و با چشمه همراه شد. او آزاد شده بود، او از آن زندان سنگی رها شده بود و شاد و آوازخوان با چشمه غلت خورد و به پیش رفت.

∼∼∼ انشا تبادل نظر مداد و پاکن ∼∼∼

انشا در خصوص گفت و گو خیالی مداد و پاک کن

شب شده بود. همه جا در سکوت فرو رفته بود. یک دفعه مداد رو به پاک کن گفت: متأسفم.

پاک کن گفت: چرا؟ تو هیچ کار اشتباهی نکردی.

مداد جواب داد: متأسفم چون به خاطر من اذیت می شوی، هر وقت که من اشتباه می کنم، تو همواره آماده ای آن را پاک کنی. ولی وقتی اشتباهاتم را پاک می کنی. بخشی از وجودت را از دست می دهی و هر بار کوچک و کوچکتر می شوی.

پاک کن جواب داد: درست است اما برای من مهم نیست. می دانی! من برای همین ساخته شده ام، من ساخته شده ام تا هر وقت تو اشتباه کردی به تو یاری کنم با این که می دانم روزی تمام خواهم شد و دیگری جای من را خواهد گرفت. من از کارم رضایت کامل دارم! پس لطفا ناراحتی را کنار بگذار من اصلاً دوست ندارم تو را ناراحت ببینم.

مداد در حالی که اشک در چشمانش جمع شده بود، گفت: سپاسگزارم پاک کن عزیز.

تبادل نظر بین مداد و پاک کن برای من الهام بخش بود. در زندگی ما انسان ها والدین مانند پاک کن و فرزندان مانند مداد هستند. پدر و مادر همواره درکنار فرزندان هستند و اشتباهات آنها را پاک می نمایند.

حتی گاهی آسیب می بینند و کوچک تر و پیرتر می شوند و عاقبت از جهان می فرایند. اگرچه فرزندان جایگزین دیگری مانند همسر و یا دوستان می یابند ولی هیچ کدام جای پدر و مادر را نمی گیرد. والدین همواره از آنچه برای فرزندانشان نموده اند، شادمانند. و هیچگاه دوست ندارند عزیزشان را نگران و ناراحت ببیند.

در تمام طول زندگی من یک مداد بوده ام و این موضوع که والدین مانند پاک کن هر روز کوچک و کوچکتر می شوند مرا پر از درد و رنج می نماید، چون می دانم که یک روز آنها را من را ترک خواهند کرد و خرده های پاک کن تنها چیزی خواهد بود که به خاطرم بیاورد روزی چه کسانی را داشتم.

∼∼∼ انشا گفت و گو طنز ∼∼∼

انشا تبادل نظر برف و آفتاب

برف کم کم داشت حوصله اش سر می رفت. بدنش سفت شده بود و کمی درد می کرد. چشمش به آسمان بود و انتظار آفتاب را می کشید. با لحن شوخی صدا زد: آفتاب تنبل زمستون! پس کجایی؟ بیا بتاب تا من آب بشم و راه بیفتم برم تو خاک پیش گل ها و درخت ها.

آفتاب آرام آرام چشم هایش را باز کرد و با یک خمیازه طولانی به زمین نگاه کرد. دید برف لم داه و منتظر نشسته. گفت: آهای برف تنبل پاشو تکون بخور. تا تکون نخوری منم نمیام.

برف و آفتاب از قدیم با هم حسابی دوست بودند اما هر دو همدیگر را به بی خیالی و تنبلی متهم می کردند.

ابر میانه داری کرد و گفت: اگر من کنار بروم آفتاب خودش را نشان می دهد و برف هم آب می گردد و راه می افتد. این را گفت و به کناری رفت. آفتاب و برف چشمشان به همدیگر افتاد.

آفتاب زد زیر خنده و گفت: برو کنار که اومدم

برف گفت نه به این راحتی هم نیست. حسابی باید زحمت بکشی تا من تکون بخورم. آفتاب نزدیکتر شد و تمام آن روز را با برف صحبت کرد. دو دوست قدیمی آنقدر گرم صحبت شده بودند که داشت یادشان می رفت غروب شده و باید خداحافظی نمایند. برف کم کم یخ اش آب شده بود و داشت به جنب و جوش می افتاد. اما گفت: دل کندن به این راحتی هم نیست. یکم از خودم رو باقی می گذارم تا فردا هم گفت و گومون رو ادامه بدیم . اون وقت می رم توی خاک و به گل ها سلام تو رو هم می رسونم.

آن وقت با هم خداحافظی کردند. خورشید رفت که آن طرف جهان را گرم کند و برگردد و برف هم رفت که به گیاهان جان دوباره ای بدهد. این شروع بهار بود.

کلام آخر

نظر شما درباره انشاهایی که خواندید چیست؟ کدام را بیشتر دوست داشتید؟ اگر شما دبیر نگارش بودید، چه نمره ای به هر کدام از این انشاها با موضوع گفت وگو می دادید؟ گفت و گوی موجودات در طبیعت مثل انشا گفت و گوی ماه و خورشید را ترجیح می دهید یا اشیاء بی جان و وسایل ساخته دست بشر را؟ نظرات و دیدگاه های خود را با ما و خوانندگان این مطلب در میان بگذارید. شما می توانید مجموعه زیبا و متنوع انشا درباره درخت و انشا درباره بهار با لحن طنز توصیفی را نیز در وبلاگ گپ و گفتگو بخوانید.

منبع: setare.com