تولد رادیکالیسم نو - وبلاگ گپ و گفتگو

به گزارش وبلاگ گپ و گفتگو، ناصر ایمانی طی یادداشتی در روزنامه صبح نو نامه موسوی خوئینی را مورد تحلیل قرار داد.

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری وبلاگ گپ و گفتگو، ناصر ایمانی طی یادداشتی در روزنامه صبح نو نوشت: نامه موسوی خوئینی ها، چنان به قلب واقعیت های تاریخی پرداخته بود و چنان بی بهره از انصاف و درک سیاسی حقایق چهل ساله بود که بعید به نظر می رسد مقصود نگارنده آن، تذکر اشتباهات و خطاهای نظام طی سی سال گذشته باشد. نویسنده نامه باهوش تر از آن است که چنین سطوری را قلمی نموده باشد همچنان که اعتراض درست و رقیب را برانگیخت.

موسوی خوئینی ها قصد انذار به حاکمیت را نداشت. اگر چنین بود نامه به صورت غیرعلنی نگاشته می شد. حتی در پی ارائه راه حلها نیز نبود زیرا اثری از آن به چشم نمی خورد. پس مقصود از انتشار آن که به صورت بی پروا تمامی مسوولیت ها، حتی انتخاب روسای جمهور و مجالس جریان خودشان توسط مردم را آشکارا به عهده حاکمیت می گذارد چیست؟ اگر چنین بود، پس حرص و ولع آقایان برای حضور در حکومت با چه هدفی صورت می گیرد؟

بر این باوریم که نگارش نامه اهداف دیگری را رهگیری می نماید. این نامه عمدتاً مصرف داخلی برای جریان مطبوع ایشان رادارد. جریانی که پس از ربع قرن از حیات سیاسی و ایدئولوژیک یک خود، هم اکنون در شرایط احتضار سختی به سر می برد.

کاهش شدید سبد رأی وبلاگ گپ و گفتگون به اختلافات شدید فکری و ایدئولوژیک از هم پاشیدگی سازمان سیاسی و بالاخره سردرگمی و بحران هویت اصلاح طلبان، علت اصلی نگارش این نامه است. این متن تلاشی برای بازسازی روحی جریان چپ کشور با استفاده از اهرم رادیکالیسم پیش رو است. فی الواقع نگارنده با این متن، خود را به عنوان رهبر خودخوانده جریان تازه تولد یافته رادیکال در جناح چپ معرفی می نماید.

این جریان بر این گمان است که تنها مفر جریان اصلاح طلب در این مقطع برای فائق آمدن به مسائل فوق الذکر، بازگشت به خوی اصلی جریان چپ یعنی رادیکالیسم عریان است و چهره بزک نموده گذشته مانند آزادی خواهی و توسعه سیاسی و دموکراسی،دیگر راهبرد مناسبی برای وبلاگ گپ و گفتگون جهت حضور در عرصه سیاسی و اجتماعی نیست و بهترین راه حل برای رادیکالیست ها، حمله به قلب حاکمیت است.