کیهان: سریال های شـبکه نمایش خانگی ، زباله اند، اهداف سیاسی هم دارند - وبلاگ گپ و گفتگو

به گزارش وبلاگ گپ و گفتگو، در همان نخستین سریال ها و برنامه هایی که وارد شبکه نمایش خانگی شدند هم رویکرد به هنجارگریزی وجود داشت. اما هر چه جلوتر آمدیم این شرایط غلیظ تر شد. طوری که امروز می بینیم پلتفرم های اکران کننده سریال ها و سازندگان آثار در شبکه نمایش خانگی برای جذب مخاطب، دست به هر کاری می زنند.

کیهان نوشت: طی هفته های اخیر، در شبکه نمایش خانگی هم کاهش افت شدید کیفی آثار هستیم و هم محتوای مبتذل و سخیف در آنها بیداد می کند.

از سریال هایی چون نیوکمپ و سرگیجه و... -که زباله به تمام معنا هستند- گرفته تا رئالیتی شوهایی چون تی ان تی، دست به مهره، ناتو، ارتش سری و... گویی نمایش هایی برای تخریب سبک زندگی ایرانی/اسلامی و ترویج سبک زندگی اباحه گر و بی بند و بار هستند.

با توجه به اینکه در شبکه نمایش خانگی سود مالی بر هر چیزی ارجح است و بعضا اهداف سیاسی هم پشت کارها وجود دارد رفتن به سمت ابتذال و ناهنجاری ها در این گونه سریال ها قابل پیش بینی بود. به خاطر غلبه سرمایه سالاری در شبکه نمایش خانگی، نمی توان انتظار بازتولید فرهنگ فاخر و متعالی را در آن داشت. در همان نخستین سریال ها و برنامه هایی که وارد شبکه نمایش خانگی شدند هم رویکرد به هنجارگریزی وجود داشت. اما هر چه جلوتر آمدیم این شرایط غلیظ تر شد. طوری که امروز می بینیم پلتفرم های اکران کننده سریال ها و سازندگان آثار در شبکه نمایش خانگی برای جذب مخاطب، دست به هر کاری می زنند.

یکی از عوامل موثر بر ترویج خشونت و موضوعات غیراخلاقی در محصولات پلتفرم ها این است که بعضی از این سریال ها با سرمایه های مشکوک و آلوده تولید می شوند. اساسا سرمایه داری غیرتولیدی و رانتی و برخوردار از منابع مالی ناسالم، موجب بازتولید خشونت و ابتذال اخلاقی در جامعه می گردد. مصداق شاخص این موضوع نیز، پیدا شدن سر و کله بعضی اختلاسگرها و دارندگان پول های آلوده به عنوان حامی مالی سریال هایی است که اتفاقا طرح عادی سازی ناهنجاری های اخلاقی و عشق های چند ضلعی در آنها حرف اول را می زند.

البته باید اهداف سیاسی را هم اضافه کرد. همه می دانیم که کار بعضی از جریان های سیاسی با تضعیف فرهنگ عمومی پیش می رود. خیلی از فیلمسازهایی که قبلا روشنفکر و سیاسی بودند در سال های اخیر به سمت هنجارستیزی و آسیب زدن به زیرساخت های تمدنی و فرهنگی رفته اند. اگر هم دقت کنید، بعضی روزنامه ها و رسانه های منتسب به بعضی احزاب هم مدافع سرسخت این جریان ابتذال در حوزه فرهنگ و هنر هستند.

این میان، حقوق معنوی و فرهنگی مخاطب هدف دستبرد است. یعنی مخاطبی که به محصول داخلی اعتماد کرده و فکر می کند با پرداخت هزینه به سکوهای نمایش برخط فیلم و سریال در داخل کشور، محصول سالم و استاندارد دریافت می کند، به برنامه ها و سریال هایی دست می یابد که بعضا ممکن است کنار خانواده اش احساس شرمندگی کند و رفته رفته ذائقه و نگاه فرهنگی اش به سمت زوال می رود.

از این نظر، چنین فیلم و سریال هایی فقط به مخاطب آسیب نمی زنند بلکه به خود جریان تولید فرهنگ و هنر هم لطمه وارد می کنند. چون مخاطب عام و طالب سرگرمی را بدون اینکه خودش آگاه باشد به تماشای نوع نازلی از سریال ها عادت می دهند و بعدا سریال هایی که از ارزش ساختاری و هنری بالاتری برخوردار هستند کمتر مورد توجه قرار می گیرند.